Tot voor kort was dat een simpel verhaal in Amstel, Gooi en Vecht (AGV). We zuiveren het rioolwater, storten het water terug en er blijft slib over. Dat vergisten we tot biogas en wat er dan overblijft gooien we in de ketels van het Afval Energie Bedrijf (AEB).
Dat ging goed tot het AEB door mismanagement niet meer in staat was om ons slib te verwerken en er door het hele land geleurd moest worden met vrachtwagens vol stinkend slib.
Het energierendement van het verbranden is nul. Slib zit weliswaar vol organische verbindingen die prima branden maar ook vol met water. Het heeft uit energie oogpunt niet zo veel zin om slib te drogen. De energie die je er in stopt om te drogen, win je niet terug bij het verbranden. De Eerste Hoofdwet van de Thermodynamica staat daarbij in de weg.
Dat het Bestuur van AGV, met steun van de PvdA nu toch voor een dure slibdroger gaat, zit in de belofte dat er fosfaat gaat worden terug gewonnen. Als we het slib drogen en vervolgens in een speciale ketel verbranden, kunnen we fosfaat en andere grondstoffen terug winnen. Het probleem daarbij is alleen dat de werking van de techniek voor fosfaatterugwinning nog niet bewezen is.
We kiezen er daarom ook voor om dat niet zelf te doen op de meest logische plek in het Westelijk Havengebied naast onze grote rioolzuiveringen maar bij HVC in Alkmaar. Dat doen we omdat HVC een samenwerkingsverband is van een groot aantal waterschappen en gemeenten. Zo werken we samen en dragen we samen het risico. We verwachten namelijk dat in de nabije toekomst wel fosfaatterugwinning mogelijk is. De fossiele fosfaatbronnen, oude vogelpoep, zijn eindig en fosfaat is essentieel voor onze voedselvoorziening.
De keuze voor HVC is ook ingegeven doordat we op korte termijn een oplossing moeten hebben. Los van de problemen met AEB liep het, goedkope, contract voor verwerken ook af.
Dit was geen gemakkelijke beslissing voor de PvdA. Kosten en milieu effecten zijn moeilijk in te schatten. We moesten met 50% van de kennis 100% van de beslissingen nemen. De gekozen oplossing is nog niet de duurzame oplossing voor de lange termijn die je zou willen.
We hebben twee moties ingediend bij het besluit:
Ten eerste dat er in de toekomst bij nieuwe beslissingen over slibverwerking nadrukkelijk wordt gekeken naar samenwerken met de Gemeente Amsterdam om voorzieningen in het Westelijk Havengebied te realiseren. Havens West is de ideale locatie voor slibverwerking:
– Het is de grootste producent van rioolslib
– Het ligt naast de grootste behoefte aan warmte
– Het heeft ruimte in overvloed
– Het heeft uitstekende weg-, spoor- en waterverbindingen
Het is dan ook een lang gekoesterde wens van de PvdA om van Havens West een groene hub te maken. Deze motie is met algemene stemmen aangenomen.
Ten tweede hebben we gevraagd het granulaat wat in de slibdroger van HVC wordt geproduceerd, aan te bieden aan de cementindustrie zolang er geen mogelijkheid is om fosfaat terug te winnen. Uit CO2 perspectief is dat namelijk veruit het beste. Helaas heeft die het net niet gehaald.
